İnsan için lehte ve aleyhte olan içinde bulunduğu andır. Onun için sufiler kendilerine "ibnu'l vakit" derler. Yani vaktin çocuğu ; zamanın değil. Çünkü vakit tayin edilmiş zamandır. Yani "namaz zamanları" demeyiz, " namaz vakitleri" deriz. "Vakit namazı kılıyor mu?" diye sorarız. Çünkü namazın girdiği vakit vardır, çıktığı vakit vardır. Daha doğrusu çıktığı vakit yoktur; öbür vakit girer. Bir vakit çıkmaz; öbür vakit girer. Bu da insan için öğretici bir şey. İnsan hep "vakit" üzeredir.
İsmet Özel
Bir akşam gezintisi değil, bir istiklal yürüyüşü, sy 281
Demekki " ne zaman gelsen" ve " ne vakit gelsen" cümlelerinde gelme eyleminin birisi plansız veya habersiz, diğeri planlı ve haberlidir. Örneğin habersiz gelen bir kişiye şöyle bir cümle kurabiliriz: " Ne zaman gelsen , etrafa neşe saçıyorsun" . Öte yandan haberli gelen birisine " her vakit, görüşmeyi ip ile çekiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder